نقل است که در سحرگاهان نوزدهم ماه رمضان علی علیه السلام برادرش رسول الله صل الله علیه و آله را در خواب دید و به ایشان عرضه داشت که امتت مرا واگذارده اند، رسول الله صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام امر فرمود که نفرینشان کن، علی علیه السلام چنین کرد و فرمود خداوند مرا از ایشان بازستاند. و این سرنوشت امتی است که از جهاد گریزانند. امتی که از جهاد گریزان باشد نیازی به صفدر و صف شکن ندارد. و از این رو خدا مجاهدانش را از میان آنان فرا می خواند. امتی که از جهاد گریزان باشد، عاشورا که هیچ، باید در انتظار حره باشد.
انتقام سخت را از من بستانید. موشک هایتان را به سینه من بکوبید که با سکوت و عافیت طلبی ام ابوموسی اشعری را بر مسند حکمیت نشاندم تا عمروعاص جام بر جام زند و حق امتی را به جهالت و دنیا طلبی ابوموسی اشعری چپاول کند. انتقام سخت را از من بستانید که عرصه جهاد فرهنگی را وا نهادم و می پنداشتم که عرصه ت را در خواهم یافت. انتقام سخت را از من بستانید که چون توابین با بی عملی ام، حسین علیه السلام را به تیغ ابن مرجانه سپردم و امروز بر پیکر پاره پاره او مویه می کنم. انتقام سخت را از من بستانید که سر به معیشت خویش بردم و شیطان را آنچنان حریص نمودم که دست های خود را برای چنین جنایتی باز ببیند. شیطان بزرگ سفاک تر از دیروز نیست لکن او امروز هراس ما از جنگ را در یافته است. امتی که از ترس جنگ رو بر گربه صفتان می آورد این پیام را به شیطان می دهد که می توانی گلوی قهرمانان مرا با دندان های رذالتت پاره پاره کنی و ما که شهامت اقدام نداریم تنها به مویه خواهیم پرداخت.
انتقام سخت را کسانی خواهند گرفت که پا در رکاب جهاد داشته باشند، انتقام سخت با عافیت طلبی هم ساز نیست. انتقام سخت با جان پرستی به دست نخواهد آمد. انتقام سخت با جام برجام زدن ابوموسی اشعری هم خوانی نخواهد داشت. حال که شهامت یاری حسین را نداشتیم، ای کاش شهامت خون خواهی مختار را داشته باشیم.
درباره این سایت